Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

29 Οκτ 2012

Γιορτή για την Παγκόσμια Ημέρα Χορτοφαγίας (World Vegan Day Celebration)


Το Χορτοφαγικό Εστιατόριο ImproV και το Mini Market Bamboo Vegan σε συνεργασία με το Ελληνικό Φόρουμ Χορτοφαγίας (www.veganforum.gr) διοργανώνουν εκδήλωση για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Χορτοφαγίας. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα γίνει προβολή ταινίας, θα δοθεί ενημερωτικό υλικό, και χορτοφαγικό φαγητό. Επιπλέον θα γίνει κλήρωση και για δώρα από το ImproV (γεύμα για 2 άτομα) και από το Bamboo Vegan (δωροεπιταγή αξίας 20€). Ελάτε να δείτε, να γευτείτε να ενημερωθείτε.

https://www.facebook.com/events/330700960362557/

12 Σεπ 2012

Επιστήμονες συμπεραίνουν επιτέλους ότι τα μη ανθρώπινα ζώα είναι ενσυναίσθητα όντα

Αναδημοσίευση από το μπλογκ Ferae Naturae
Mετάφραση άρθρου του Marc Bekoff 


Αρκετά συχνά μου έρχεται κάποιο email το οποίο αγνοώ μόλις διαβάσω το θέμα του. Το ξέρω πως δεν είμαι ο μόνος που εφαρμόζει αυτόν τον κανόνα επιλογής, αλλά σήμερα «λύγισα» και άνοιξα ένα μήνυμα με θέμα«Επιστήμονες ανακοινώνουν: τα μη ανθρώπινα ζώα έχουν συνείδηση». Ειλικρινά σκέφτηκα πως ήταν πλάκα, όπως αυτές που κάνει μια από τις αγαπημένες μου εφημερίδες, η «The Onion». Ωστόσο, δεν ήταν.


Ο συνάδελφός μου Michael Mountain δημοσίευσε μια περίληψη μιας πρόσφατης συνεδρίασης που έγινε στο Cambridge της Αγγλίας, στην οποία «ηγέτες της επιστήμης κατέληξαν σε ένα σημαντικό κοινό συμπέρασμα: οι άνθρωποι δεν είναι τα μοναδικά ενσυναίσθητα όντα [concious beings]. Άλλα ζώα, και ιδιαίτερα τα θηλαστικά και τα πτηνά, είναι πράγματι ενσυναίσθητα, επίσης». Σε αυτή τη συγκέντρωση, που λεγόταν «The Francis Crick Memorial Conference», ένα σύνολο από επιστήμονες παρουσίασε στοιχεία που οδηγούσαν στο προφανές συμπέρασμα. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι εκείνοι που έχουν μοιραστεί τα σπίτια τους με ζώα συντροφιάς δεν το γνώριζαν ήδη αυτό. Και, φυσικά, πολλοί ονομαστοί και βραβευμένοι ερευνητές διαφόρων τομέων είχαν φτάσει στο ίδιο συμπέρασμα χρόνια πριν. (βλ. τα βιβλία «The Smile of a Dolphin: Remarkable Accounts of Animal Emotions» και «The Emotional Lives of Animals: A Leading Scientist Explores Animal Joy, Sorrow, and Empathy - and Why They Matter»)

Ο Michael Mountain ήταν δύσπιστος όπως και εγώ και τόσοι άλλοι για κάτι που ήδη ξέραμε. Έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι από τους 15 διακεκριμένους ομιλητές σε αυτό το συνέδριο, μόνο ένας είχε κάνει πραγματικά μελέτες άγριων ζώων. Θα ήταν ωραίο να ακούγαμε από ερευνητές που έχουν διεξάγει μακροχρόνιες έρευνες πάνω σε άγρια ζώα, συμπεριλαμβανομένων και μεγάλων πιθήκων [great apes], άλλων μη ανθρώπινων πρωτευόντων, κοινωνικών σαρκοφάγων [social carnivores], κητοειδών, τρωκτικών και πτηνών, π.χ., για να διευρυνθεί η βάση δεδομένων. Αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα, τότε επικροτώ το όχι και τόσο αναπάντεχο συμπέρασμά τους και ελπίζω τώρα ότι θα χρησιμοποιηθεί για να προστατέψει τα ζώα από καταχρηστική και απάνθρωπη μεταχείριση.

Κάποιοι μπορεί να πουν πως δεν ξέραμε σίγουρα ότι τα άλλα ζώα είχαν συνείδηση, μα αυτή είναι στην ουσία μια απίστευτα αφελής άποψη, αν λάβουμε υπ' όψιν τα όσα γνωρίζουμε για τη νευροβιολογία και τις γνωστικές και συναισθηματικές ζωές των άλλων ζώων. Πράγματι, ήταν προσφυγές σε αυτά τα δεδομένα που οδήγησαν στα συμπεράσματα αυτής της ομάδας επιστημόνων. Αλλά χρειαζόμαστε όντως μια ομάδα διεθνώς αναγνωρισμένων επιστημόνων για να μας πουν ότι τα δεδομένα αυτά είναι πραγματικά εντάξει; Και ναι, και όχι, αλλά όπως και να 'χει, ας τους ευχαριστήσουμε που το έπραξαν αυτό.

Συμφωνώ με τον Michael Mountain ότι «πρόκειται για ένα αληθινά σημαντική δήλωση που θα χρησιμοποιηθεί ως στοιχείο για όσους πιέζουν τους επιστήμονες να αναπτύξουν μια πιο ανθρώπινη σχέση με τα ζώα. Είναι πιο δύσκολο, για παράδειγμα, να δικαιολογήσεις τα πειράματα σε μη ανθρώπους όταν γνωρίζεις ότι είναι ενσυναίσθητα όντα και όχι απλώς βιολογικές μηχανές. Κάποια από τα συμπεράσματα που περιλαμβάνονται στην διακήρυξη αυτή είναι προϊόντα επιστημόνων, που, ακόμα και σήμερα, διεξάγουν πειράματα σε ζώα υπό αιχμαλωσία, συμπεριλαμβανομένων των δελφινιών, τα οποία ανήκουν στα πιο ευφυή είδη στη Γη. Η ίδια τους η διακήρυξη τώρα θα χρησιμοποιείται ως στοιχείο πως είναι πλέον καιρός να σταματήσει η χρήση αυτών των ζώων σε αιχμαλωσία και να βρεθούν νέοι τρόποι για να εξασφαλίζονται τα προς το ζην».

Η Διακήρυξη του Cambridge για την Συνείδηση

Οι επιστήμονες αυτοί έφτασαν στο σημείο να συντάξουν μια διακήρυξη, που ονομάζεται «Διακήρυξη του Cambridge για την Συνείδηση», και η οποία διακηρύττει κατά βάση ότι αυτή η επιφανής διεθνής ομάδα επιστημόνων συμφωνεί ότι «τα συγκεντρωμένα στοιχεία δείχνουν πως τα μη ανθρώπινα ζώα έχουν τα νευροανατομικά, νευροχημικά και νευροφυσιολογικά υποστρώματα συνειδητών καταστάσεων μαζί με την ικανότητα να παρουσιάζουν σκόπιμες συμπεριφορές. Συνεπώς, η βαρύτητα των στοιχείων υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι δεν είναι οι μόνοι που κατέχουν νευρολογικά υποστρώματα που δημιουργούν τη συνείδηση. Τα μη ανθρώπινα ζώα, συμπεριλαμβανομένων όλων των θηλαστικών και των πτηνών, και πολλά άλλα πλάσματα, όπως τα χταπόδια, επίσης κατέχουν αυτά τα νευρολογικά υποστρώματα». Θα μπορούσαν να έχουν συμπεριλάβει επίσης και τα ψάρια, για τα οποία τα στοιχεία που υποστηρίζουν την αισθαντικότητα [sentience] και τη συνείδησή [conciousness] τους είναι τρανταχτά. (βλ. άρθρα «Fish do feel pain: Yes they do, science tells us» και «Do fish feel pain?" redux: An interview with the author who shows of course they do»)


Οπότε, τι πρόκειται να κάνουμε με αυτά που ξέρουμε (και ξέραμε);

Είναι λογικό να ρωτήσει κανείς τι πρόκειται να κάνουν αυτοί οι επιστήμονες και οι υπόλοιποι τώρα που συμφωνούν ότι η συνείδηση είναι διάσπαρτη στο ζωικό βασίλειο. Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι τα ποντίκια, οι αρουραίοι και οι κότες εκφράζουν συμπόνια αλλά αυτή η γνώση δεν έχει συνυπολογιστεί στην Ομοσπονδιακή Πράξη για την Ευημερία των Ζώων [Federal Animal Welfare Act] των ΗΠΑ.

Είμαι ειλικρινά έκπληκτος για το πως αυτά τα δεδομένα και τόσες άλλες ανακαλύψεις σχετικά με τη νόηση και τα συναισθήματα των ζώων έχουν αγνοηθεί από εκείνους που αποφασίζουν σχετικά με τους κανονισμούς για τη χρήση και την κατάχρηση άλλων ζώων. Ωστόσο, η Συνθήκη της Λισαβόνας, που εγκρίθηκε από τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ισχύει από την 1η Δεκέμβρη του 2009, αναγνωρίζει πως «σχετικά με την διαμόρφωση και την εφαρμογή της γεωργίας της Ένωσης, της αλιείας, της εσωτερικής αγοράς, της έρευνας και των πολιτικών της τεχνολογικής ανάπτυξης και διαστήματος, η Ένωση και τα κράτη-μέλη της πρέπει, εφόσον τα ζώα είναι ενσυναίσθητα όντα, να λαμβάνουν πλήρως υπ' όψιν τους τις απαιτήσεις των ζώων ως προς την ευημερία τους, σεβόμενα τις νομοθετικές ή διοικητικές προβλέψεις και έθιμα των κρατών-μελών όσον αφορά θρησκευτικές τελετές, πολιτισμικές παραδόσεις και τοπικές κληρονομιές».

Ας χειροκροτήσουμε τη Διακήρυξη του Cambridge και τη Συνθήκη της Λισαβόνας, και ας δουλέψουμε σκληρά ώστε να εξασφαλίσουμε στα ζώα την προστασία που τους αξίζει από την επιδρομική έρευνα [invasive research] και άλλες μορφές κακομεταχείρισης, σε πολλές περιπτώσεις τρομακτικά απάνθρωπες.

Κάποια πρόσφατα δοκίμια που έγραψα επισημαίνουν πως υπάρχουν ακόμα μερικοί άνθρωποι που νιώθουν άνετα με το να σκοτώνουν άτομα, τα οποία αποκαλούν «αχρείαστα» ή «πλεονασματικά» ζώα, και πως τουλάχιστον μια υπέρμαχος της ευημερίας των ζώων, η Marian Dawkins του πανεπιστήμιου της Οξφόρδης, συνέχιζε έως και κάποιους μήνες πριν να ισχυρίζεται ότι ακόμα δεν γνωρίζουμε αν τα άλλα ζώα έχουν συνείδηση και ότι πρέπει «να παραμείνουμε σκεπτικοί και αγνωστικιστές [ως προς τη συνείδηση]... Μαχητικά αγνωστικιστές αν χρειαστεί, επειδή αυτό διατηρεί ζωντανή την πιθανότητα ένας μεγάλος αριθμός ειδών να έχουν κάποιου είδους συνειδητές εμπειρίες... Απ' όσο ξέρουμε, πολλά ζώα, όχι μόνο τα έξυπνα ή και τα απροκάλυπτα συναισθηματικά, έχουν επίσης συνειδητές εμπειρίες».

Ίσως αυτό που αποκαλώ ως «επικίνδυνη ιδέα της Dawkins» να πάει επιτέλους στο ράφι, δεδομένων των συμπερασμάτων του συνεδρίου στο Cambridge. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πως κάποιος που έχει δουλέψει τόσο κοντά με ένα τόσο μεγάλο εύρος ζώων ή που ζει με ένα ζώο συντροφιάς μπορεί να παραμένει αβέβαιος και αγνωστικιστής σχετικά με το αν αυτά έχουν συνείδηση.

Λένε πως η επανάληψη είναι μια βαρετή συζήτηση, αλλά τώρα υπάρχει ένα πλήθος επιστημονικών δεδομένων που καθιστούν τον σκεπτικισμό, και σίγουρα τον αγνωστικισμό, αντιεπιστημονικό και επιβλαβή για τα ζώα. Τώρα, επιτέλους, η διεθνούς κύρους ομάδα του Cambridge δείχνει πως έτσι έχουν τα πράγματα. Μπράβο τους! Γι' αυτό ας εργαστούμε όλοι μαζί έτσι ώστε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις πληροφορίες για να σταματήσουμε την κακομεταχείριση εκατομμυρίων ενσυναίσθητων ζώων στο όνομα της επιστήμης, της εκπαίδευσης, της τροφής, της διασκέδασης και της ψυχαγωγίας, και της ένδυσης. Πραγματικά τους το οφείλουμε να χρησιμοποιήσουμε ότι γνωρίζουμε εκ μέρους τους και να συμπεριλάβουμε την συμπόνια και την ευαισθησία στον τρόπο με τον οποίο μεταχειριζόμαστε αυτά τα εκπληκτικά όντα.

21 Ιουλ 2012

Γορίλες καταστρέφουν παγίδες λαθροκυνηγών



Τετράχρονοι γορίλες φαίνεται να είναι πιο έξυπνοι από τους λαθροκυνηγούς
και καταφέρνουν να προστατέψουν την ομάδα τους
Από το National Georgaphic


Μόλις μερικές ημέρες αφού η παγίδα ενός λαθροκυνηγού σκότωσε έναν από τους δικούς τους, δύο νεαροί γορίλες συνεργάστηκαν για να βρουν και να καταστρέψουν παγίδες στο δάσος που αποτελεί το σπίτι τους στη Ρουάντα. Σύμφωνα με τη Veronica Vecellio, συντονίστρια του προγράμματος προστασίας του γορίλα στο Ερευνητικό Κέντρο Karisoke του Ιδρύματος Fossey, είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται παγκοσμίως μία τέτοια συμπεριφορά από νεαρούς γορίλες. 


Οι λαθροκυνηγοί στήνουν χιλιάδες παγίδες στο Εθνικό Πάρκο των Ηφαιστείων στη Ρουάντα, με σκοπό να πιάσουν αντιλόπες και άλλα είδη, αλλά πολλές φορές πιάνουν γορίλες. Τα ενήλικα ζώα είναι αρκετά δυνατά και καταφέρνουν να απελευθερωθούν. Οι νεαροί γορίλες όμως δεν είναι το ίδιο τυχεροί. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, ένα μωρό με το όνομα Ngwino, κατέληξε λόγων των τραυμάτων που του προκάλεσε η παγίδα και δυστυχώς οι εργαζόμενοι στο πάρκο το βρήκαν πολύ αργά. Ο ώμος της είχε βγει από τη θέση του στη προσπάθειά της να ξεφύγει και το πόδι της είχε ήδη πάθει γάγγραινα καθώς τα σχοινιά είχαν κόψει το δέρμα της. Οι εργαζόμενοι στο πάρκο πολλές φορές κάνουν περιπολίες και προσπαθούν να καταστρέψουν τις παγίδες αλλά η δουλειά τους είναι εξαιρετικά δύσκολη. Τώρα φαίνεται ότι έχουν τη βοήθεια των ίδιων των γορίλων.


Η ταχύτητα με την οποία δρουν για να διαλύσουν τις παγίδες, δείχνει κατά την άποψη της συντονίστριας του προγράμματος, ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που το έκαναν. "Είχαν αυτοπεποίθηση, ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν, το έκαναν και έπειτα έφυγαν", είπε.

Οι γορίλες απειλούνται με εξαφάνιση λόγω της καταστροφής του φυσικού τους περιβάλλοντος αλλά και της δράσης των λαθροκυνηγών. 

2 Μαΐ 2012

Επικίνδυνοι οι ζωολογικοί κήποι για τα άγρια ζώα

Αναδημοσίευση από tvxs.gr


Οι ζωολογικοί κήποι σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης αποτυγχάνουν να διασφαλίσουν ένα βιώσιμο περιβάλλον για τα άγρια ζώα που φιλοξενούν. Όπως προκύπτει από έρευνα για τους ζωολογικούς κήπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που διενήργησε το Πανευρωπαϊκό Δίκτυο Οργανώσεων για την Εξάλειψη της Αιχμαλωσίας των Άγριων Ζώων (ENDCAP), σε συνεργασία με την περιβαλλοντική οργάνωση «Αρκτούρος», σε καμία από τις 20 χώρες, όπου διεξήχθη η έρευνα, δεν βρέθηκε ζωολογικός κήπος που να πληροί τις προϋποθέσεις, ενώ χιλιάδες ζώα σε εκατοντάδες ζωολογικούς κήπους κρατούνται σε κακές έως αποκρουστικές συνθήκες.
«Βασικός μας στόχος είναι να παύσει η αιχμαλωσία άγριων ζώων από τον άνθρωπο. Τα άγρια ζώα ανήκουν στο φυσικό τους περιβάλλον και όχι σε ανθρώπινες εγκαταστάσεις», ανέφερε στο ΑΜΠΕ η υπεύθυνη Επικοινωνίας του «Αρκτούρου», Βάσω Πετρίδου και πρόσθεσε ότι τα αποτελέσματα τής έρευνας, με τίτλο «The EU Zoo Inquiry», παρουσιάστηκαν απόψε σε έκθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις Βρυξέλλες.

Η έρευνα, όπως είπε η κ. Πετρίδου, έφερε στην επιφάνεια τις πανευρωπαϊκές διαστάσεις τού προβλήματος, που εστιάζονται στα εξής: 
  • Η πλειοψηφία των ζωολογικών κήπων στην Ε.Ε. παραβαίνει τις υποχρεώσεις για τη διατήρηση των ειδών, την ενημέρωση των πολιτών και την ευημερία των ζώων, όπως προκύπτουν από την κείμενη εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία.
  • Χιλιάδες ζώα σε εκατοντάδες ζωολογικούς κήπους κρατούνται σε κακές έως αποκρουστικές συνθήκες.
  • Σε καμία από τις 20 χώρες, όπου διεξήχθη η έρευνα, δεν βρέθηκε ζωολογικός κήπος που να πληροί τις προϋποθέσεις.
 Ο εκπρόσωπος Τύπου της ερευνητικής ομάδας, Ντάνιελ Τέρνερ (Daniel Turner), μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Η έρευνα φανέρωσε ότι οι ζωολογικοί κήποι στην Ευρώπη δεν ανταποκρίνονται ούτε στις απαιτήσεις ούτε στις νομικές τους υποχρεώσεις. Η έρευνα που κάναμε είναι το πρώτο βήμα για μία θετική αλλαγή. Ελπίζουμε ότι οι κυβερνήσεις των χωρών και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα μας υποστηρίξουν, εξασφαλίζοντας την εφαρμογή των νόμων».

Ο «Αρκτούρος» καλεί την Πολιτεία να δραστηριοποιηθεί σε θέματα αιχμάλωτων ζώων με θωράκιση και εφαρμογή του νομοθετικού πλαισίου, επισημαίνοντας ότι στις αρχές τού έτους έγινε«ένα μεγάλο και θετικό βήμα με την απαγόρευση λειτουργίας τσίρκο με ζώα στη χώρα μας».

23 Φεβ 2012

Βαρβαρότητα χωρίς όρια σε φάρμα γουρουνιών στην Ισπανία

 


Σήμερα το πρωί η οργάνωση μας (στην Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο) μόλις δημοσίευσε ένα σοκαριστικό video με φωτογραφίες τραβηγμένες από μια φάρμα γουρουνιών στο El Escobar, που βρίσκεται στο Fuente Alamo στην ισπανική περιοχή της Murcia. Το video δείχνει μερικές από τις πιο βάναυσες σκηνές απέναντι σε ζώα φάρμας που η Ομάδα Έρευνας μας έχει ποτέ συναντήσει.

Η Animal Equality ( Ισότητα στα Ζώα) της Ισπανίας έχει κάνει μήνυση ενάντια στον ιδιοκτήτη της φάρμας και τους εργαζόμενους.

Ο Marco Verduga Vinicio, ένας από τους εργάτες της φάρμας που μας παρέδωσε το υλικό, αποκάλυψε ότι τα ζώα αναπαράγονται για την εταιρία τροφίμων El Pozo (ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός κρέατος γουρουνιών στην Ισπανία). Για να εξαπλωθεί πάνω από το Ηνωμένο Βασίλειο, ανακαλύψαμε πως η El Pozo πουλάει επίσης τα προϊόντα της στην ηγετική εταιρία σούπερ μάρκετ  Morissons.

Χάρη στον Marco Verduga Vinicio, η Animal Equality ανακάλυψε ότι αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν συχνά στην φάρμα El Escobar, που ανήκει στον Francisco Vera Sanchez, και ότι οι διευθυντές της φάρμας το γνωρίζουν. Στην πραγματικότητα είναι αυτοί που ζητάνε αυτές τις ενέργειες, έχουν βιντεοσκοπηθεί να ευχαριστιούνται με αυτές και έχουν καθιερώσει αυτές τις μεθόδους ως νόρμα για τις δολοφονίες ζώων μέσα στην φάρμα.

Τα υλικά που αποκομίσαμε είναι τα εξής:

• Εργάτες να χτυπούν γουρούνια στα κεφάλια τους με σιδερένιες ράβδους, να πηδάνε πάνω τους, να τα κλωτσάνε, να ποζάρουν μπροστά στην κάμερα μαζί με τα γουρούνια
• Εργάτες να επιτίθενται και να σκοτώνουν γουρούνια με μακρυά σπαθιά.
• Το χτύπημα μιας εγκυμονούσας γουρούνας με μια ράβδο προτού της κόψουν την κοιλιά και την μήτρα με ένα μαχαίρι ενώ έχει ακόμα τις αισθήσεις της, έπειτα να βγάζουν τα έμβρυα από την μήτρα της και να την σκοτώνουν γιατί δεν είναι “κατάλληλη” ακόμα για το σφαγείο.
• Αυτή τη γουρούνα, δεμένη και ακινητοποιημένη, που προσπαθεί ανεπιτυχώς να αποδράσει ενώ οι εργάτες βγάζουν για αρκετά λεπτά τα έμβρυα. Αφαιρούν τα έντερα, το συκώτι και άλλα εσωτερικά της όργανα ενώ εκείνη υποφέρει τρομερά. Το ζώο αφήνεται με μαρτύρια με τα εσωτερικά του όργανα να εκτείνονται στο έδαφος μέχρι να πεθάνει  αρκετά λεπτά αργότερα.

Φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στο Flickr
Περισσότερα νέα στον ιστότοπο Animal Equality

5 Ιαν 2012

Το Κοινωνικό Κατασκεύασμα των Εδώδιμων Σωμάτων και των Ανθρώπων ως Αρπακτικών

της Carol J. Adams  
Πηγή


 



Είμαστε αρπακτικά ή δεν είμαστε; Σε μια προσπάθεια να δούμε τους εαυτούς μας ως φυσικά πλάσματα, κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι είναι απλώς αρπακτικά σαν κάποια άλλα ζώα. Η χορτοφαγία τότε βλέπεται ως αφύσικη ενώ η σαρκοφαγία των άλλων ζώων γίνεται παραδειγματική. Τα δικαιώματα των ζώων κατακρίνονται «επειδή δεν καταλαβαίνουν πως ένα είδος που υποστηρίζει ή υποστηρίζεται από ένα άλλο είναι ο τρόπος της φύσης να διατηρεί τη ζωή». 1 Οι βαθιές δυσαναλογίες με τα σαρκοφάγα ζώα παραμένουν αδιερεύνητες επειδή η αντίληψη των ανθρώπων ως αρπακτικών είναι σύμφωνη με την ιδέα πως χρειαζόμαστε να τρώμε κρέας. Στην πραγματικότητα, η σαρκοφαγία αποτελεί αλήθεια μόνο για το περίπου 20 τοις εκατό των μη ανθρώπινων ζώων. Μπορούμε πραγματικά να γενικεύσουμε από αυτή την εμπειρία και να ισχυριστούμε πως γνωρίζουμε ακριβώς ποιος είναι «ο τρόπος της φύσης», ή μπορούμε να υπολογίσουμε κατά προσέγγιση το ρόλο των ανθρώπων σύμφωνα με αυτό το παράδειγμα;

Κάποιες φεμινίστριες έχουν υποστηρίξει ότι η βρώση κρέατος είναι φυσική επειδή δεν έχουμε το διπλό στομάχι των φυτοφάγων ή επίπεδους γομφίους και επειδή οι χιμπατζήδες τρώνε κρέας το θεωρούν ως σημείο αναφοράς. 2 Αυτό το επιχείρημα από την ανατομία εμπεριέχει επιλεκτικό φιλτράρισμα. Στην πραγματικότητα, όλα τα πρωτεύοντα είναι κυρίως φυτοφάγα. Αν και μερικοί χιμπατζήδες έχουν παρατηρηθεί να τρώνε νεκρή σάρκα –το πολύ, έξι φορές το μήνα- κάποιοι δεν τρώνε ποτέ κρέας. Η νεκρή σάρκα αποτελεί λιγότερο από το 4 τοις εκατό της δίαιτας του χιμπατζή• πολλοί τρώνε έντομα, και δεν τρώνε ζωικά προϊόντα. 3 Ακούγεται αυτό καθόλου σαν τη δίαιτα των ανθρώπινων πλασμάτων;

Οι χιμπατζήδες, σαν τα περισσότερα σαρκοφάγα ζώα, είναι καταφανώς καλύτερα προσαρμοσμένοι στο να πιάνουν ζώα από ότι είναι τα ανθρώπινα πλάσματα. Είμαστε πολύ πιο αργοί από αυτούς. Έχουν μακριούς προεξέχοντες κυνόδοντες για να σκίζουν το δέρμα• όλοι οι ανθρωποειδείς έχασαν τους μακριούς προεξέχοντες κυνόδοντές τους 3,5 εκατομμύρια χρόνια πριν, προφανώς για να επιτρέψουν περισσότερο συνθλιπτική δράση που αρμόζει σε μια δίαιτα με φρούτα, φύλλα, ξηρούς καρπούς, βλαστάρια και όσπρια. Εάν πράγματι καταφέρουμε να πιάσουμε ένα θήραμα δεν μπορούμε να σκίσουμε το δέρμα του. Είναι αλήθεια ότι οι χιμπατζήδες αντιδρούν σαν το κρέας να είναι λιχουδιά. Όταν οι άνθρωποι ζούσαν σαν ως τροφοσυλλέκτες και όταν το λάδι ήταν σπάνιο, η σάρκα νεκρών ζώων ήταν καλή πηγή θερμίδων. Ίσως το ότι το κρέας θεωρείται «λιχουδιά» έχει να κάνει με μια ικανότητα αναγνώρισης πυκνών πηγών θερμίδων. Ωστόσο, πλέον δεν έχουμε ανάγκη για τέτοιες πυκνές πηγές θερμίδων όπως το ζωικό λίπος, μιας και το πρόβλημά μας δεν είναι η έλλειψη λίπους αλλά το υπερβολικό λίπος.

Όταν το επιχείρημα καταλήγει στο ότι η βρώση ζώων είναι φυσική, το συμπέρασμα είναι πως πρέπει να συνεχίζουμε να κατανα λώνουμε ζώα επειδή αυτό απαιτείται για την επιβίωση, για την επιβίωση κατά ένα τρόπο σύμφωνο με το να ζούμε ανεμπόδιστοι από τεχνητούς πολιτισμικούς εξαναγκασμούς που μας στερούν την εμπειρία των αληθινών εαυτών μας. Το παράδειγμα των σαρκοφάγων ζώων παρέχει τη διαβεβαίωση ότι η βρώση των ζώων είναι φυσική. Αλλά πώς ξέρουμε τι είναι φυσικό όταν πρόκειται για τροφή, και εξαιτίας της κοινωνικής κατασκευής της πραγματικότητας και του γεγονότος ότι η ιστορία μας υποδηλώνει ένα πολύ περίεργο αναμειγμένο μήνυμα σχετικά με τη βρώση ζώων; Κάποιοι το ήξεραν• η πλειοψηφία δεν το ήξερε, τουλάχιστον όχι σε μεγάλο βαθμό. Το επιχείρημα σχετικά με το τι είναι φυσικό -το οποίο, σύμφωνα με μία ερμηνεία του, δεν είναι πολιτισμικά κατασκευασμένο, αλλά κάτι που μας επιστρέφει στους αληθινούς εαυτούς μας- εμφανίζεται σε ένα διαφορετικό πλαίσιο που πάντα εξάπτει τις υποψίες των φεμινιστριών. Συχνά υποστηρίζεται πως η υποτέλεια της γυναίκας στον άντρα είναι φυσική. Αυτό το επιχείρημα προσπαθεί να αρνηθεί την κοινωνική πραγματικότητα κάνοντας επίκληση στο «φυσικό».